نقد نویسنده کتاب «قصه هویدا» بر مستند «هویدا»

به گزارش روابط عمومی خانه مستند، ابراهیم ذوالفقاری، نویسنده کتاب «قصه هویدا» و پژوهشگر تاریخ معاصر در میزگرد نقد و بررسی مستند «هویدا» اظهار داشت: از آقای مصطفی شوقی تشکر کنم که پا در این عرصه گذاشته است. پاسخ سوال‌های نسل جوان ما را نسل جوان باید بدهد. نسل جوان ما خالی الذهن است و بسیاری از جایگاه‌های مختلف تلاش می‌کنند که این خالی بودن را خودشان پرکنند. به نظر می‌رسد که ما قدیمی‌ترهای نسل انقلاب یا توان ارتباط برقرار کردن نداشتیم و یا به میزانی مشغول خود شدیم که فرصت نکردیم این ظرف خالی را ببینیم.

هویدا فراتر از بهاییت است، کما این که شخصیت‌هایی را در تاریخ معاصر پهلوی ایران داریم که رده بالای فراماسونری هستند و در این تشکیلات، ردپایی از آنان پیدا نمی‌کنید. عباس میلانی، کتاب قطوری نوشت که در آن تلاش کرد تا در کنار حقایق تاریخی، با جعل تاریخی بگوید که هویدا بی‌دین است و بهایی نیست چرا که بهایی در کشور ما منفور است.

مستند شروع خوبی دارد، جذاب است و بهره‌گیری از آرشیو آن، خوب است. هم‌چنین از اول به آخر آمدن آن، یک حسن است.

خاندان هویدا خاندان گسترده‌ای نیست اما بسیار تاثیرگذار و مهم است. عین‌الملک در تخریب قبور ائمه‌ی بقیع، هنوز هم وزیر مختار ایران در شامات است و اوست که می‌رود و با عبدالعزیز سعودی می‌نشیند و می‌گوید که خبری نبود و مهمان‌دار هیئتی می‌شود.

در بخش دیگری از مستند، وارد اصلاحات ارضی می‌شود و از تصاویر آرشیوی استفاده می‌کند. در این‌جا تاریخچه اصلاحات ارضی، ابتر می‌ماند چرا که انجمن‌های ایالتی و ولایتی، مقدم بر اصلاحات ارضی است. دقت کنید که مباحث طرح اصلاحات ارضی از زمان قبل صورت گرفته است و قرار می‌شود که در دولت علی امینی اتفاق بیفتد اما مجری اصلاحات ارضی، اسدالله علم است که در آن از اصول 6 گانه که موسوم به انقلاب سفید است، استفاده می‌کند. این موضوع، نیازمند بحث است.

ممکن است که کارخانه‌ها رشد کرده و صنعت مونتاژ رشد کرده باشد و … اما هیچ کس به این نمی‌پردازد که قبل از آن اصلاحات ارضی صورت گرفت. کشاورزی ما تباه شد، کارگرهایی که در کشاورزی ما بودند، روانه‌ی شهرها شدند و حاشیه‌نشینی در شهرها شکل گرفت. متاسفانه در این دهه، هیچ کس به این موضوع نمی‌پردازد.

به نظرم آقای شوقی به خوبی سراغ بازار میوه‌ی ما رفته و مشکلات را نشان داده است. وقتی آن زن را نشان می‌دهید که می‌گوید تحریم پرتقال کردم، بسیار خوب است و یا وقتی آن مرد میدانی صحبت می‌کند می‌گوید موز را هم باید بخرید و…، بسیار قابل توجه است.

اگر قرار است که قضاوت نکنیم و روایت کنیم که بیننده و شنونده‌ی ما به آن برسد، باید اجزای روایت را به‌گونه‌ای برای او ترسیم کنیم که او به قضاوتی که خودش می‌خواهد برسد نه به قضاوتی که ما می‌خواهیم.

برای اطلاع و استفاده از سایر مطالب ما، به کانال تلگرام خانه مستند بپیوندید: