همواره این پرسش در اذهان ملت‌های مقاوم جهان، از جمله مردم ایران، وجود داشته است: «آیا می‌توان در برابر قدرت‌های زورگو و جنگ‌افروز ایستادگی کرد و آنان را پس راند؟» تاریخ معاصر ما، پاسخ این پرسش را نه در قالب نظریه، بلکه در صحنه میدان عمل و با «مقاومتی یکپارچه و جانانه» داده است. تصور حمله مستقیم به یک کشور خیلی دردناک است، اما وقتی پای تعرض به استقلال و امنیت ملی در میان باشد، داستانی شکل می‌گیرد که سرشار از درس‌های بزرگ است: داستانی که در آن، تمامیت ارضی با همبستگی بی‌نظیر مردم و نیروهای مسلح حفظ می‌شود و به جهانیان نشان داده می‌شود که «ما ملتی منسجمیم که با هم می‌جنگیم و شما راهی به درون این دژ استوار ندارید.» این پیروزی در پس‌راندن متجاوز، تنها یک موفقیت نظامی نیست؛ بلکه «منبعی الهام‌بخش» است که ثابت می‌کند مقاومت در برابر زورگویی نه تنها ممکن، بلکه پیروزمندانه است.

اکنون و در ادامه همین گفتمان مقاومت و آگاهی‌بخشی، مستند «خاک زخمی» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مصطفی شوقی، روایتگر فصلی تلخ اما ضروری از واقعیت‌های جنگ‌های معاصر است. این اثر مستند، با رویکردی پژوهشی و عمیق، به واکاوی یکی از سیاه‌ترین ابعاد درگیری‌ها در غرب آسیا می‌پردازد: کاربرد بمب‌های مخرب محیط‌زیست و مواد سمی.

«خاک زخمی» تنها به ثبت خرابی‌ها نمی‌پردازد، بلکه با نگاهی انسان‌محور، پزشکی و زیست‌محیطی، تبعات بلندمدت و خاموش این جنگ‌افزارها را ردیابی می‌کند. این فیلم نشان می‌دهد که حتی پس از خاموش شدن صدای توپ‌ها، زمین چگونه «زخمی» می‌ماند و این زخم چگونه به نسل‌های بعدی منتقل می‌شود؛ چگونه خاک، آب و هوا آلوده می‌شوند و چگونه سلامت انسان‌هایی که قربانی بی‌صدای این درگیری‌ها هستند، سال‌ها و دهه‌ها تحت تأثیر قرار می‌گیرد. این مستند، سندی مهم برای درک کامل هزینه‌های انسانی و زیست‌محیطی تجاوز است.

فرصت تماشای این اثر تأمل‌برانگیز را از دست ندهید. «خاک زخمی» تنها یک فیلم نیست؛ یک هشدار، یک یادآوری و بخشی از حافظه جمعی ملت‌های مقاوم در برابر ظلم و تخریب است.