بین داشتن و نداشتن امنیت، فاصله اندکی است/ گفت و گو با وحید فراهانی، کارگردان مستند «حلب، شهری که بود»

کارگردان «حلب، شهری که بود» به آرزوی مستندسازان انقلابی اشاره کرد و گفت: امیدوارم روزی برسد که پلان‌های ضبط‌شده از آزادی مسجدالاقصی را ثبت و ضبط کنیم.

به گزارش سایت خانه مستند و به نقل از خبرگزاری دانشجو، «حلب، شهری که بود» به کارگردانی وحید فراهانی از تازه‌ترین آثار تولیدی گروه مستند روایت فتح است. فراهانی که ساخت مستند‌های تأثیرگذاری مانند «با صبر زندگی» و «ابوضرغام» را در کارنامه خود دارد این بار در تازه‌ترین اثر خود به سراغ وضعیت زندگی مردم شهر حلب پس از اتمام جنگ رفته و به تغییراتی که در زندگی آن‌ها ایجادشده و باعث رنج آن‌ها شده است می‌پردازد.

وحید فراهانی در رابطه با این مستند گفت: «حلب شهری که بود» به وضع موجود و زندگی مردم سوریه به‌ویژه مردم شهر حلب که یکی از مهم ترین و بزرگ ترین شهر‌های سوریه است می‌پردازد.

او با بیان اینکه از چند ماه قبل در سوریه به دنبال سوژه مستند خود بوده است در خصوص این انتخاب گفت: سفر به سوریه با انتخابات ریاست جمهوری و حواشی آن در داخل ایران همزمان بود. روزی در خیابان‌ها و کوچه‌های حلب میان خرابه‌ها قدم می زدم با خودم وضع موجود در داخل کشورم و وضع فعلی اینجا را قیاس می‌کردم، اما از سوی دیگر ترسی دلم را لرزاند و به این فکر می‌کردم که چقدر فاصله کمی است بین داشتن و نداشتن امنیت و نکند روزی فرارسد که عده‌ای از مردم سرزمینم همچون خیلی از مردمان اینجا قدر این داشته بزرگ را ندانند و بازی بخورند.

وی ادامه داد: به همین دلیل سعی کردیم تا به‌اندازه بضاعت نشان دهیم که چطور از جرقه‌های کوچک و ندانم کاری‌ها، آتشی به این وسعت شعله‌ور‌می‌شود.

فراهانی در خصوص دید مردم حلب نسبت به وضعیت کشورشان گفت: بسیاری از مردم، خود را و بسیاری هم دشمنان خارجی را مقصر می‌دانستند و کسانی که هنوز از وقایع موجود ذهنشان روشن نشده باشد بسیار کم بودند. خیلی‌ها که از شهر و کشور مهاجرت کرده بودند به خانه‌های خود بازگشته و در بسیاری از مناطق، مردم مشغول بازسازی خانه‌های خود شده بودند.

این کارگردان با اشاره به این موضوع که بین کار‌هایی که در سوریه انجام داده است مستند «باصبر، زندگی» از همه سخت‌تر بوده است گفت: همه کار‌ها سختی‌ها و مصیبت‌های خاص خود را داشته که بعد از گذشت زمان، شیرینی آن سختی به‌طور کامل حس می‌شود. اما از نظر درگیری روحی و روانی، دشوارترین کار که هنوز آثار آن را با خودم و زندگی خودم به همراه دارم، دوران ساخت مستند «با صبر، زندگی» بوده و آن‌هم به خاطر آن انفجار و مصیبت بزرگی بود که با خود به همراه داشت و داغی که از کودکان بر دل خانواده‌ها و ما نشست.

کارگردان مستند «حلب، شهری که بود» گفت: با تک‌تک کار‌هایی که انجام داده‌ام ارتباط برقرار کرده‌ام و از حس غربت در حرم امامین عسکریین (ع) در زمان حضور داعش در نزدیکی آن، از شهدایی که جلوی دوربین ما تصویرشان ثبت‌شده همیشه به یکی از ائمه بزرگوار متوسل شدیم.

فراهانی در مورد نقش روایت فتح در ساخت مستند‌های بحران گفت: خدا را شکر بعد از ورود نسل جدید از بچه‌های فیلم‌ساز در حوزه مقاومت که همه آن‌ها را زیر چتر بزرگ روایت فتح احساس می‌کنم، اتفاقات خوب و مؤثری رخ‌داده و کار‌های ساخته‌شده روز به‌روز رشد کرده و روبه‌جلو بوده است. خودم به‌شخصه وقتی اسم روایت فتح را می‌شنوم حس غرور پیدا می‌کنم و گرمی آن را بر روی شانه‌های خودم حس می‌کنم. البته این کار ما را سخت می‌کند. چون بار مسئولیت را سنگین‌تر می‌کند و بسیار کار‌های انجام‌نشده و سوژه‌های بزرگ روی زمین‌مانده است.

این کارگردان در پایان به آرزوی خود و دیگر مستندسازان این حوزه اشاره کرد و گفت: انشا الله روزی برسد که پلان‌های ضبط‌شده از آزادی مسجدالاقصی را در آرشیو روایت فتح ثبت و ضبط کنیم.

برای اطلاع و استفاده از سایر مطالب ما، به کانال تلگرام خانه مستند بپیوندید: