لنز دوربین فیلم ساز برای پاسخ به سوال مهمی، سیستان و بلوچستان زخم خورده را هدف گرفته و در بین فعالان اجتماعی- اقتصادی، بزرگان اقوام و دانشگاهیان، جواب خود را جستجو می کند. اینکه چطور مردم با شنیدن نام این منطقه، احساس نا امنی می کنند، در حالی که آنچه در واقعیت آشکار می شود با این حس نا امنی هم خوانی ندارد.

فیلم ساز با جستجوگری و پافشاری خاص خود و با رفتن به مناطق مختلف سعی دارد که ارتباط درستی از توسعه نیافتگی این استان و حس نا امنی کاذب پیدا کرده و پرده از ذهنیت نادرستی که در طی بیست سال حضورش در این استان با آن مواجه بوده، بردارد.

در «مستند من تروریست نیستم» پی بردن به عدم اعتماد دوسویه بین مردم و مسئولان که باعث ایجاد توسعه نیافتگی و به تبع آن فقر شده، فیلم ساز را به دنبال فعالان اقتصادی و سرمایه گذاران بومی و غیر بومی مناطق مختلف این استان می برد که تلاش دارند، سد حس نا امنی را بشکنند و این استان را در منظر گردشگران به یک منطقه با ثبات تبدیل نمایند.

«من تروریست نیستم»، تغییر دیدگاه فرهنگی گردشگران و کسانی را که خواهان سفر به این منطقه هستند، به خوبی در مصاحبه هایش دنبال می کند و از پوشش مردم بومی گرفته تا روش زندگی و سنت هایشان را می کاود تا بتواند بیننده خود را برای رسیدن به پاسخ نهایی آماده کند. استفاده از داده های حوادث تلخی که براین استان رفته و استقامت و پایداری مردم در برابر این رویدادها، بیننده را مجاب می کند که در کنار فیلم ساز بماند.

در حین ساخت، مشکلات به وجود آمده برای گروه فیلم ساز، آنها را برای رسیدن به پاسخ سوالاشان نا امید نمی کند و تلاش آنها را بی ثمر نمی سازد. تشکیل جلسات هم اندیشی با دانشگاهیان برای نقد وضع موجود، رفتن به نزد شیوخ مذاهب اهل سنت و دیدار با سرمایه گذارانی که با سختی های متفاوت دست و پنجه نرم می کنند، این مستند را برای بیننده تماشایی و تامل برانگیز می کند. در نهایت فیلم ساز و گروهش با یک جمع بندی دقیق از مجموعه داده های به دست آمده شان، حفره شکل گرفته در اذهان عمومی را که سبب حس نا امنی دیدگاهشان نسبت به اقوام بلوچ شده، به خوبی رصد می کنند و  راه حل را، در سپردن سرمایه گذاری و امنیت به مردم بومی خود منطقه پیدا می کند؛ جایی که در پایان با نشان دادن یک سرمایه گذار موفق بومی، پاسخ را به مخاطب ارائه می دهد.