دوربین مستند ساز با سابقه، مصطفی شوقی، در مستند «خاک زخمی» این بار همراه با دکتر مژگان صوابی، سم شناس مشهور همراه می شود و با روایت علمی او، به دنبال نشان دادن رد یکی از هولناک ترین اتفاقاتی است که در جنگ های خاورمیانه در حال وقوع است؛ بمب هایی که با فلزهای خطرناک غنی شده و بر سر مردم فلسطین، لبنان، سوریه، عراق و ایران ریخته می شود و صدمات محیط زیستی و بهداشتی فراوانی برای بازماندگان به جا خواهد گذاشت.

خاک زخمی، تلاش کرده تا با موازی کردن تدوین زندگی راوی اش، دکتر مژگان صوابی، از کودکی تا به حال که به قصد اثبات استفاده اسرائیل و آمریکا از بمب های غنی شده با اورانیوم ضعیف شده است، این پیگیری موجدانه را با عشق به وطن و اخلاق انسانی به درستی به تصویر بکشد و نداشتن منافات این دو موضوع را با در نظر گرفتن حساسیت هر دو موضوع به نمایش گذارد. 

کارگردان، با جستجوی علمی راوی اش هم قدم می شود تا بتواند از طریق او با ارائه اسناد متقن، به اثبات موضوع بمب های غنی شده با اورانیوم ضعیف که توسط اسرائیل استفاده شده، بپردازد؛ دکتر صوابی، در برابر دوربین دقیق مصطفی شوقی، با توضیح مقالات علمی اش که در این رابطه نوشته و آنها را در محافل علمی ارائه داده، به عنوان یک فعال حقوق بشری، قصد دارد تا جنایت روز افزون اسرائیل و متحدانش را به دنیا نشان دهد و از طریق دادگاه های بین المللی این موضوع را تا محکوم شدن آنها، پیگیری نماید.

مستند خاک زخمی، با ورود به مناطق مورد تجاوز قرار گرفته، در لبنان و ایران از یک آرشیو زنده جنایات جنگی استفاده می کند و به همراه راوی اش از پس یک کشتار دسته جمعی، هدفش را به خوبی می کاود و سعی دارد مخاطب را نیز در هر لحظه، درگیر همان پرسش و قضاوتی کند که خود، از لنز دوربینش به جستجویش پرداخته است. نشان دادن تصاویر مناطق بمباران شده و حضور در صحنه های درگیری، سبب همذات پنداری بیشتر مخاطب با موضوع مطرح شده در مستند می شود. در نهایت باید گفت، مستند ساز و راوی اش، با در نظر گرفتن همه مخاطراتی که بر سر راهشان بوده، به خوبی از پس بیان مسئله موجود در اثر برآمده اند و حتی در لحظات پایانی با بیان دغدغه های موازی بعضی از منتقدین نسبت به شرایط موجود، داوری را به عهده بیننده واگذاشته اند تا از پس وجدان انسانی و ملی به درک مشترکی از این دو دست یابند.