مقایسه ای میان موسیقی انقلاب و دوران پیش از آن در مستند «قطار مسیر 60»

کتایون جهانگیری کارگردان مستند «قطار مسیر ۶۰» گفت: در دهه ۸۰ کنجکاو بودم که بدانم سرودها و موسیقی بعد از انقلاب در مقایسه با موسیقی پیش از انقلاب، چه تغییراتی داشته است. نتیجه تحقیقاتم به ساخت مستند منجر شد.

به گزارش سایت خانه مستند و به نقل از خبرگزاری فارس، آئین دیدار و رونمایی مستند «قطار مسیر ۶۰» به کارگردانی کتایون جهانگیری عصر دیروز (شنبه ۸ دی) در موزه سینما برگزار شد.

این مراسم میزبان مهمانان بسیاری از اهالی موسیقی، سینما، فرهنگ، سیاست، اهالی رسانه و فعالین محیط‌‌زیست بود؛ پری ملکی، میترا حجار، شبنم فرشادجو، صادق آهنگران، محمدعلی ابطحی، محمود گبرلو، فرشاد اکتسابی، رامین بهنا، پوران وفادار، فروغ بهمن‌پور، مینو خالقی، محمدرضا جلایی‌پور، سید مهدی طباطبایی، همایون امیریگانه، محمد درویش و …. از جمله مهمانان این مراسم بودند. 

 در ابتدا پوستر این مستند از سوی مهمانان امضا شد و سپس حاضرین برای تماشای فیلم به سالن فردوس موزه سینما رفتند.

کتایون جهانگیری، کارگردان «قطار مسیر ۶۰» پیش از نمایش فیلم روی صحنه رفت و گفت که این اثر با وجود آنکه در سال ۹۲ ساخته شده اما تا به حال تنها چند اکران خصوصی محدود داشت و در نهایت امسال در گروه هنر و تجربه اکران شد. او در مورد انگیزه ساخت چنین مستندی عنوان کرد: «زمانی در دهه ۸۰ وقتی ایده فیلم به ذهنم رسید بسیار کنجکاو بودم که بدانم سرودها و موسیقی بعد از انقلاب در مقایسه با موسیقی پیش از انقلاب چه تغییراتی داشته است. تحقیقات بسیار زیادی انجام دادم که منتج به این فیلم شد.»

او افزود که سعی کرده است در این فیلم قضاوتی انجام ندهد و قضاوت را به مخاطب سپرده است. جهانگیری سپس به افرادی که برای گفت‌وگوها انتخاب شده‌اند، اشاره کرد: «یکی از سوالاتی که درباره فیلم از من می‌شود این است که افراد مصاحبه شونده چگونه انتخاب شده‌اند؟ فیلم گفت‌وگو محور است اما آقای اکتسابی در تدوین کمک بسیار زیادی به فیلم کرد و فضایی را که باید در فیلم ایجاد می‌شد، به‌وجود آورد. انتخاب‌های من براساس افراد آن زمان بوده است و پای انتخابم ایستاده‌ام.»

او در ادامه عنوان کرد که این فیلم، ایستگاه به ایستگاه است و به همین دلیل نام «قطار مسیر ۶۰» برای آن انتخاب شده است. 

«قطار مسیر ۶۰» مستندی درباره موسیقی ایران در دهه اول انقلاب است و به بیان کارگردان اثر، دریچه‌ای باز و بی‌طرفانه است به وقایع حوزه موسیقی ایران در دهه اول انقلاب از دو ‏زاویه: دولت و مردم. تقابل‎ها، تضادها و همراهی‌ها تا رسیدن به فضای باز و ظهور دوباره موسیقی ‏پاپ.