خط قرمزهای تلویزیون: مشکل مستندسازان داخلی/ گفتگو با کارگردان مستند برگزیده نخستین جشنواره تلویزیونی مستند

برگزیده دومین فصل از نخستین جشنواره تلویزیونی مستند معتقد است که فاصله بسیاری با ایده‌آل‌ها یعنی نمایش فیلم‌های مستند بدون ممیزی از تلویزیون، وجود دارد.

کارگردان مستند «این زمین خوردنی نیست» در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به وضعیت مستند در تلویزیون گفت: به صورت کلی مستندسازان معمولاً به سراغ سوژه‌های حساس می‌روند بنابراین بسیار طبیعی است که فیلم‌های مستند، فیلم‌های حساسی باشند. تنها مشکل عمده مستندسازان، ممیزی‌ها و خط قرمزهای‌ست که در تلویزیون برای فیلم‌ها وجود دارد و این مساله جدی برای فیلمسازان است. هرچند تلاش شده به این خطوط قرمز احترام گذاشته شود و از طرفی با فیلم‌سازان همراهی شود.

خالقی منش تاکید کرد: فاصله بسیاری با ایده‌آل‌ها یعنی نمایش فیلم‌های مستند بدون ممیزی از تلویزیون داریم. امیدوارم در این زمینه همکاری‌های بیشتری صورت بگیرد تا مستندسازان شبکه مستند را بیشتر شبکه خودشان بدانند.، فیلم‌هایشان را بفرستند و همکاری کنند. البته من این عزم را در دوستان می‌بینم؛ اما مدیران رده بالاتر نگرانی‌هایی دارند که باعث می‌شود سخت بگیرند و این اتفاق منجر می‌شود به اینکه فیلمسازان حوزه مستند بیشتر علاقه‌مند باشند فیلم‌هایشان در جشنواره‌ها یا شبکه‌های خارجی به نمایش دربیاید.

وی که در در دومین فصل از نخستین دوره جشنواره تلویزیونی مستند در بخش مستندهای نیمه‌بلند با آرای مردمی انتخاب شد، ادامه داد: جشنواره تلویزیونی مستند برای ایجاد انگیزه و امید در مستندسازان مؤثر است و جدی‌گرفتن و بهتر برگزار کردن این جشنواره، مستندسازان مطرح را علاقه‌مند به حضور در این جشنواره می‌کند.

خالقی منش افزود: من با مستند «این زمین خوردنی نیست» در دومین فصل این جشنواره شرکت داشتم که بسیار مرتب، منظم و سازمان یافته بود. اینکه جشنواره‌ای در اولین سال‌های برگزاری‌اش مرتب و منظم برگزار شود، معمولاً بی‌سابقه است.

وی ادامه داد: جشنواره جهانی سینما حقیقت، جشنواره مهمی در حوزه مستند است؛ اما این جشنواره مخاطبان محدودی دارد و مخاطبان شهرهای دیگر امکان دسترسی به این جشنواره را ندارد. بنابراین هر فیلمی که در این جشنواره به نمایش درمی‌آید، نمی‌تواند بیشتر از هزار مخاطب، آن هم در خوشبینانه‌ترین حالت داشته باشد در حالی که مخاطبان تلویزیون میلیونی هستند. این جشنواره می‌تواند انواع بسیاری از فیلم‌های مستند را پوشش دهد. بسیاری از مستندسازان مطرح که فکر نمی‌کردم به خاطر ممیزی‌ها حاضر باشند فیلم‌هایشان را به این جشنواره بفرستند، در آن شرکت کرده‌اند.

کارگردان مستند «این زمین خوردنی نیست» درباره برگزارکنندگان جشنواره تلویزیونی مستند گفت: امیدوارم دایره تصمیم‌گیری‌ها در این جشنواره به گروهی از فیلم‌سازان محدود نشود. نمی‌گویم در حال حاضر صد در صد این طوری هست؛ اما بیشتر فیلمسازانی که مسئول برگزاری جشنواره هستند از طیف فکری خاصی هستند. خوب است درها را بیشتر باز کنیم و اجازه دهیم تا در حوزه تصمیم‌گیری، طیف‌های فکری بیشتری حضور داشته باشند.

وی ادامه داد: جوایز بهتر و همکاری بیشتر با مستندسازان در رابطه با کمتر سانسور شدن فیلم‌هایشان در ادامه منجر خواهد شد تا فیلم‌سازان مطرح‌تری علاقه‌مند به حضور در این جشنواره شوند.
خالقی‌منش درباره تداوم این جشنواره گفت: تداوم قطعاً موجب رونق و بهتر شدن این جشنواره می‌شود؛ اما فکر می‌کنم تبلیغات این جشنواره بسیار کم بوده و آن طور که برای برگزاریش زحمت کشیدند و شایسته است، دیده نشده است.

وی ادامه داد: استعدادیابی که در این جشنواره صورت می‌گیرد بسیار خوب است. بسیاری از فیلمسازان فکر نمی‌کردند فیلم‌هایشان در این رسانه بزرگ دیده شود و این موضوع برایشان تشویق کننده است. در واقع تشویق شدن و تشویق کردن از امتیازات بزرگ جشنواره‌هاست.